کد مطلب:28256 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

قبل از آفرينش جهان خداوند چه مي كرده است ؟

زمان محصول حركت ماده است و به تعبير فيزيكي بعد چهارم ماده مي باشد؛ يعني آن كه زمان، خود از محصولات ماده و حركت است، نه چيزي سابق بر ماده. بشر به دليل زندگي در زمان براي هر چيزي زمان مي طلبد و تصور اين كه چيزي باشد كه در زمان نباشد، براي او دشوار است. گفته اند: مورچه خدا را داراي دو شاخك مي داند؛ چرا كه خود به وسيله شاخك ها مي شناسد، مي بويد، و.... حال انسان نيز به دليل ماهيت زماني خود، هر چيزي را داراي زمان مي داند. حال آن كه حقيقت فراتر از اين است. در حقيقت زمان نيز از مخلوقات الهي است و معنا ندارد كه «خداوندِ خالق زمان» در محدوده مخلوق خويش، اسير باشد. اما اين كه خدا در فراتر از زمان از كجا آمده است، گفتني است كه اگر قدري در علت نخستين جهان انديشه كنيد، اين حقيقت بر شما آشكار خواهد شد كه علت نخستين، علتي است كه خود نيازمند علت ديگر نباشد و گرنه با تسلسل بي نهايت علت ها روبه رو مي شويم؛ يعني آن كه پاسخي كه مورد قبول خرد باشد، پيدا نمي كنيم. ازاين رو بايستي موجودي باشد كه او نيازمند نباشد و آن موجود، خدا است كه هستي محض است و نيازي به علت ندارد (وگرنه خدا نبود بلكه او نيز موجودي همانند مخلوقات ديگر بود). معناي واجب الوجود نيز همين است؛ يعني: «موجودي كه وجودش واجب است و آن را وامدار موجودي ديگر نيست». در اين مقوله حتي مادي گراها نيز قائل به ازليت ماده و بي نيازي او از علت اند وگرنه در تسلسلي هولناك گرفتار خواهند شد. براي توضيح بيشتر در اين زمينه ر.ك: 1- علل گرايش به مادي گري شهيد مطهري 2- به سوي آفريدگارلطف اللَّه صافي 3- مقالات فلسفي، ج 2شهيد مطهري 4- اصول فلسفه و روش رئاليسم، ج 3علامه طباطبايي 5- حركت و زمان در فلسفه اسلامي، ج 1شهيد مطهري